ตู้ห้าใบ...ขาวไฮกลอส

วันเกิดฉันปีนี้ ฉันซื้อตู้ให้ตัวเองห้าใบ ใครที่ตามอ่านบล๊อกอาจจะได้อ่านเกี่ยวกับของขวัญที่แพงที่สุดในชีวิตของฉันไปแล้ว ก่อนหน้าที่ตู้จะมาส่ง แม่กับน้องสาวขนปูนึ่งและกุ้งลวกมาเป็นอาหารเที่ยงฉลองวันเกิดกับฉัน แม่เห็นห้องฉัน (ก่อนตู้ห้าใบจะมานะ) อุทานว่า "ใช้ประโยชน์ทุกตารางนิ้วเลยนะเนี่ย" ฉันฟังแล้วให้หวนคิดถึงคำพูดของพี่ตัวสูงใจดีขึ้นมาทันควัน เพราะพี่เดินเข้ามาในห้องก็รู้ว่าเฟอร์นิเจอร์ในห้องของฉันใช้ประโยชน์ได้เต็มที่ เก็บสารพัดของ ท่าทางคนคงไม่ได้มองว่าฉันเป็นคนมีเหตุผลขนาดนั้นกระมัง ทั้งๆ ที่เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นที่ฉันเลือก มีที่มาที่ไป มีคำถามให้กับทุกคำตอบว่าทำไมถึงซื้อชิ้นนี้ เอาไว้ที่ไหน เอาไว้ใส่อะไร เลือกวัสดุและผิวสัมผัสนี้เพื่อประโยชน์อันใด

ช่างที่มาประกอบตู้ให้ฉันวันนี้ยังมึนแทนเลยเธอ เฟอร์นิเจอร์เต็มบ้านจริงๆ ตู้แขวนใบแรก ฉันตั้งใจเอาไว้เก็บเอกสารที่มันหนักๆ แต่เนื่องด้วยมันไม่มีที่เก็บที่วางบนพื้นแล้ว คราวนี้ก็ต้องแขวน แล้วฉันก็ซื้อตู้แคบยาวมีบานเลื่อนปิดครึ่งเดียวสองตู้ ฉันก็มีจุดที่ตั้งใจจะติดอยู่แล้วล่ะ แต่ยังไม่ได้ตัดสินใจเด็ดขาด ระหว่างที่วัดไป ฉันก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเพื่อให้ได้อรรถประโยชน์สูงสุด และอยู่ใกล้มือหยิบสะดวก ในที่สุดตู้แขวนใบใหญ่ก็อยู่บนสุดเกือบถึงเพดาน ส่วนตู้แคบยาวเหมือนกล่องหรือช่องยาวเหนือโซฟา แทนที่จะติดอยู่ใต้ตู้ใหญ่พอดี ฉันก็ด้วยความงกพื้นที่ใช้สอย ก็เลยให้เว้นระยะสัก 20 เซนติเมตร แล้วฉันก็ได้ชั้นวางของเพิ่มอีกหนึ่งชั้น สำหรับตู้แขวนแคบยาวอีกใบก็เอาไปติดด้านข้างของโต๊ะกินข้าวเผื่อจะใส่ขนมนมเนย ส่วนอีกครึ่งนึงก็เป็นที่ใส่อุปกรณ์และวัสดุสำนักงาน ตู้ใบที่สี่คือตู้วางทีวีที่ฉันดัดแปลงเป็นตู้เก็บหนังสือซึ่งฉันมีมากมายจนตู้ที่มีสามสี่ตู้ก็ไม่พอ แล้วก็มาถึงตู้ใบที่ห้า เป็นตู้ล้อเลื่อนมี 3 ลิ้นชัก ล๊อกกุญแจได้ด้วย ตู้ทุกใบหน้าบานเป็นสีขาวไฮกลอส ทำให้ห้องดูกว้างและไม่สกปรกง่าย ห้องฉันเลยมีแต่เฟอร์นิเจอร์สีน้ำตาลเข้มกับสีขาวสลับกันไป ใครไม่รู้ก็คิดว่าฉันชอบสีขาว ตอนที่ฉันอยู่อพาร์ตเมนท์สมัยเรียน ฉันก็แต่งห้องเป็นสีเขียว ฉันไม่ได้ชอบสีไหนเป็นพิเศษหรอก ฉันแค่คิดว่าอะไรที่มันจะเข้ากับสิ่งที่มีอยู่ก็เลือกให้เฟอร์นิเจอร์และเครื่องประดับที่จะต้องไปอยู่ด้วยกันเข้ากันได้แค่นั้นแหละ

ดูจะเหมือนเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามมั้ยเธอ...