วันพฤหัสบดีที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2551

สิ่งที่มากับสายฝน


เมื่อวันฝนพรำ รถติดเป็นตังเม เงยหน้าเหลือบไปเห็นพระบรมราโชวาท 4 บรรทัด แม้ว่ารถจะเริ่มวิ่งได้บ้างแล้ว แต่ฉันก็รีบคว้าน้องชมพูคู่ใจขึ้นมาถ่ายแชะ ก่อนกลับรถตรงหัวเลี้ยวหน้าตึกอาคารสำนักงานใหญ่เดิมของธนาคารกสิกรไทย ฉันไม่แน่ใจว่าเธอจะมองเห็นผ่านหยดน้ำฝนรึเปล่า คร่าวๆ ก็คือว่า การทำความดีนั้นต้องทำถูกหลักวิชา ถูกหลักของความสุจริตและความแผ่เมตตาด้วย
การทำความดีไม่ถูกที่น่ะ ไม่รู้อยู่ข้อไหนล่ะเธอ

วันจันทร์ที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2551

แล้วเวลาก็บอกอะไรๆ กับฉัน


บ้านหลังนี้ยังไม่หลุดลอย... แม้มันจะห่างไกลความเป็นของฉันออกไปเรื่อยๆ

ว่าที่เจ้าของบ้านใจดียังเต็มใจให้ไปเยี่ยมเยือนแลกกับค่าแรงทำเว็บ (เพื่อชาติ) อีกครั้ง บ้านดูแตกต่างแต่ก็ยังคงเป็นบ้านเดิม เฟอร์นิเจอร์บิวด์อินทำให้ดูลงตัวมากขึ้น การจัดวางและเรียงเฟอร์นิเจอร์แบบใหม่ดูจะเหมาะกับพื้นที่จำกัดของกระท่อมน้อยหลังนี้ ไม่เหมือนสมัยที่มันเป็นของฉันเต็มตัว และเต็มไปด้วยของๆ ยัยบ้าสะสมอย่างฉัน

ต้นเฟิร์นหน้าบ้านงอกงามกว่าเดิม เลื้อยโตมาจนใต้บันไดบ้านที่มีตั้งสองขั้น สวย ธรรมชาติ บ้านนี้มีความเป็นธรรมชาติและเรียบร้อยขึ้นเมื่อไม่มีฉัน...


โต๊ะไม้สักโดนแดดและไอเค็มเสียจนเป็นโต๊ะไม้ธรรมชาติจริงๆ สีที่เคลือบหายไปจนไม่เหลือคราบเดิม เหลือแต่รูปทรง ความเป็นไม้ ตัวตนที่แท้จริงของมัน ฉันอาจจะขัดตา ขัดใจเล็กน้อย ที่เห็นน้ำในบ่อปลาน้อยและปลาดูจะแคระแกรน ทำท่าจะบ่นว่า ปลาขาดน้ำ ขาดอาหารรึเปล่านั่น แต่ก็อีก ดูจะเป็นความจงใจ ทำให้ฉันจ๋อยไปอีกตามเคย


ต้นไม้ใหญ่ทางขวาสุดของภาพหายไปด้วยวัตถุประสงค์ที่แตกต่าง ฉันเป็นผู้หญิง ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว ไม่ควรให้ใครๆ มองเข้ามาเห็น แต่อาชีพ "ตรวจตรา" ทำให้ต้นไม้ใหญ่หายไป ปล่อยโล่งรับลม เพศที่แตกต่าง ไม่ต้องกลัวภยันตรายอย่างเพศฉัน ต้นไม้เติบใหญ่ หมากออกลูก (ตั้งสองช่อแน่ะ) เกือบขอไปจัดดอกไม้แล้วเนี่ย สำหรับฉันแล้วดอกและผลหมากนำมาแต่งใส่แจกันดอกไม้ประดับบ้านได้เหมาะสมที่สุด ทั้งงาม ธรรมชาติและอยู่ทน (ตามธรรมชาติ)

สิ่งแปลกใหม่ที่ฉันเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก คือบาร์รับลมพร้อมตู้เย็น (รับลม) อีกเหมือนกัน ตู้เย็นที่เสียแล้ว นำมาใช้ประโยชน์สุดเก๋ เป็นชั้นวางลำโพง เครื่องเล่นแผ่นเสียง แก้วน้ำ อุปกรณ์การดื่ม


เก๋ อย่างที่ฉันว่า ใช่มั้ยละเธอ

ตู้เย็นใบนี้ตั้งอยู่ด้านหลังตัวบ้าน ข้างๆ กับห้องเก็บอุปกรณ์วินเซิร์ฟใหม่ที่เฮียหมายสร้าง เดิ๊นนะเธอ มีหน้าต่างกระจก โบกพื้นปูนด้วย


ตัวเคาน์เตอร์บาร์ที่วางอยู่หน้าตู้เย็น ออกจะแข็งแรงคล้ายตู้คอนเทนเนอร์ แถมเป็นตู้เก็บของและตู้นอนสำหรับขี้เมาชาววินเซิร์ฟได้อย่างสบายๆ บริเวณโดยรอบตกแต่งด้วยอะไรๆ ที่เกี่ยวกับวินเซิร์ฟ ใช้ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง และเกี่ยวกับการดื่ม หมดแล้วบ้าง ยังทำให้เมาได้อยู่ (บ้าง)


อีกแล้ว เป็นความลงตัวของบรรยากาศยามค่ำคืนของเสียงเพลง ของโลกทันสมัย อยู่ไม่ห่างไกลจากธรรมชาติที่อยู่ด้วยความสุขสบาย ทูอินวันอย่างที่ฉันฝันใฝ่


นั่งฟังเจ้าของบ้านคนใหม่เล่าเรื่องราวที่มาที่ไป เหตุผลมากมายเบื้องหลังสิ่งที่เลือกมาตกแต่ง ปรับแปลงพื้นที่โดยรอบ รูปแบบความสัมพันธ์กับคนรอบตัว


การที่ฉันห่างหายจากวงการไปกว่าครึ่งปีทำให้เห็นอะไรๆ รวมทั้งความเปลี่ยนแปลงได้อย่างชัดเจน


แต่ก็ด้วยถ้าเจ้าของบ้านไม่เล่าให้ฟังโดยละเอียดว่าทำอะไรไปบ้าง ฉันก็ไม่รู้หรอกว่า มีความพยายามใดบ้างที่ใส่ลงไปเพื่อให้ได้ผลอย่างที่เห็น เพราะความพยายามมักจะไม่เท่ากับผลเสมอ อีกทั้งยังมากกว่ามากอีกด้วย

ฟ้าใสเหนือบาร์เปลือย (ข้างฝา) รับลม ต้นหูกวางแผ่สยายให้ร่มเงาสำหรับนั่งดื่มแบบชิล ชิล เอาซะจนคนอัพบล้อกง่วงนอนไปเลย
























เทพเจ้าแห่งลม Tikki จ้า

วันอาทิตย์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2551

สายตา...

ตีสอง ตีสาม พวกยามเค้ายังหลับใน แล้วทำไมฉันจึงมามัวนับดาว...

บางสิ่งบางอย่างอยู่ที่ระดับจิตใต้สำนึก ทำให้ฉันผวาตื่นหลายครั้งหลายครา จนตัดสินใจลุกขึ้นมาเลยดีกว่า หนังจบไปหนึ่งเรื่อง หาข้อมูลในคอมพิวเตอร์ ฟังเพลงมากมาย

เฮ้อ...

ฉันไม่แน่ใจตัวเองนักหรอก ว่าความรู้สึกอะไรที่มันก่อกวนฉันอยู่ในขณะนี้ แต่เท่าที่สติบอกฉันก็คือ ให้เวลาหาคำตอบให้ฉัน ยิ่งหนียิ่งตาม ยิ่งตามยิ่งไกลห่าง ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่จุดไหนแล้วล่ะเนี่ย

เหตุผลที่มีอยู่ในใจ ดูจะเป็นเพราะเห็นสายตาเต็มเปี่ยมด้วยความสุขส่งผ่านให้รับรู้ ดีใจที่ทำให้ใครสักคนมีความสุข โดยที่ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจ แค่เป็นตัวของฉันเอง ก็แค่นั้น

สายตาที่มองมา มันบอกฉันกระจ่างชัดอย่างไม่ต้องการคำอธิบาย สายตาคู่นั้น เริ่มมีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ มากจนฉันหวั่นใจ ว่าฉันกำลังจะตกลงไปในเหวลึกอีกครั้งหรือนี่

ฉันไม่อยากนึกถึงมันเลย แต่อะไรที่มันโผล่ขึ้นมา ดูจะไม่มีวี่แววหลีกหนีหายไป กลับมีภาพเชื่อมต่อฉายส่องให้จินตนาการเพริดแพร้ว

ฉันไม่อยากเจอเขาอีก

ฉันกลัวสายตาคู่นั้น จะทำให้ฉันเผยความเป็นฉันออกมา