สายตา...

ตีสอง ตีสาม พวกยามเค้ายังหลับใน แล้วทำไมฉันจึงมามัวนับดาว...

บางสิ่งบางอย่างอยู่ที่ระดับจิตใต้สำนึก ทำให้ฉันผวาตื่นหลายครั้งหลายครา จนตัดสินใจลุกขึ้นมาเลยดีกว่า หนังจบไปหนึ่งเรื่อง หาข้อมูลในคอมพิวเตอร์ ฟังเพลงมากมาย

เฮ้อ...

ฉันไม่แน่ใจตัวเองนักหรอก ว่าความรู้สึกอะไรที่มันก่อกวนฉันอยู่ในขณะนี้ แต่เท่าที่สติบอกฉันก็คือ ให้เวลาหาคำตอบให้ฉัน ยิ่งหนียิ่งตาม ยิ่งตามยิ่งไกลห่าง ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่จุดไหนแล้วล่ะเนี่ย

เหตุผลที่มีอยู่ในใจ ดูจะเป็นเพราะเห็นสายตาเต็มเปี่ยมด้วยความสุขส่งผ่านให้รับรู้ ดีใจที่ทำให้ใครสักคนมีความสุข โดยที่ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจ แค่เป็นตัวของฉันเอง ก็แค่นั้น

สายตาที่มองมา มันบอกฉันกระจ่างชัดอย่างไม่ต้องการคำอธิบาย สายตาคู่นั้น เริ่มมีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ มากจนฉันหวั่นใจ ว่าฉันกำลังจะตกลงไปในเหวลึกอีกครั้งหรือนี่

ฉันไม่อยากนึกถึงมันเลย แต่อะไรที่มันโผล่ขึ้นมา ดูจะไม่มีวี่แววหลีกหนีหายไป กลับมีภาพเชื่อมต่อฉายส่องให้จินตนาการเพริดแพร้ว

ฉันไม่อยากเจอเขาอีก

ฉันกลัวสายตาคู่นั้น จะทำให้ฉันเผยความเป็นฉันออกมา