วันนี้ ฉันมานั่งที่ร้านประจำอีกครั้ง มาตั้งแต่หกโมงเย็น รอเวลาที่จะคุยเรื่องงาน 2 เรื่อง เรื่องแรกนัดหมายกันไว้ล่วงหน้านานแล้วเกี่ยวกับการตั้งบริษัท ส่วนเรื่องที่สองเป็นบุญหล่นทับอันเป็นเหตุต่อเนื่องจากกรณีซื้อหนังสือที่ฉันแปลแจกทั้งร้าน มีพี่รุ่นใหญ่ให้ความไว้วางใจ อยากให้ฉันมาช่วยงาน นำมาซึ่งความภูมิใจและตั้งใจที่จะผลิตผลงานออกมาให้ดีที่สุด หมู่นี้มีงานหล่นทับฉันหลายอย่างจนไม่รู้จะปฏิเสธอันไหน อาจจะเป็นความงกของฉันที่รับทำมันซะทั้งหมด ตอนนี้คงต้องโฟกัสเรื่องงานที่พี่รุ่นใหญ่ในวงการจะให้ฉันทำก่อน แล้วก็ต่อด้วยงานแปลหนังสือเล่มใหม่ที่ท้าทายไม่ใช่เล่น แล้วฉันก็ต้อง marketing ตัวเองไปพร้อมๆ กัน ฉันว่าคงถึงเวลาที่กราฟชีวิตฉันจะขึ้นจริงๆ แล้วล่ะ จะว่าไม่เชื่อดวงก็ไม่ได้ เพราะฉันยังแปลกใจอยู่ไม่หายว่าฉันก็เป็นคนๆ เดิม แต่บางครั้งคนรอบตัวก็ไม่ชอบขี้หน้า พอมาตอนนี้ฉันก็อยู่ของฉันเฉยๆ กลับได้รับการปฏิบัติตรงกันข้าม
จะคิดมากไปไย เมื่อวันก่อนฉันเห็นพี่คนนึงหน้าตาอมทุกข์อย่างที่สุด แต่เมื่อกลับออกไปความสุขฉาบฉายเต็มใบหน้า พี่มีความสุขจากการให้และในขณะเดียวกันก็สร้างความสุขให้กับผู้รับ ฉันดีใจที่ความสุขได้เกิดขึ้นกับคนที่ต้องการมันมากเหลือเกิน
รวมเรียกว่า...ความสุขค่ะ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น